PERGI TAK KEMBALI....

Sebenarnya ummi tidaklah termasuk dalam kategori pencinta kucing...tak pernah terlintas pun untuk memelihara kucing dirumah umi..

Ceritanya bermula apabila suatu hari 4 ekor kucing dilahirkan dalam drawer kabinet dapur umi..Sebaik membuka drawer tempat umi menyimpan sudu dan garpu, terjenguk 4 pasang mata anak kucing yang baru lahir memandang ummi. Sejak daripada itu, umi memelihara kucing-kucing tersebut kerana dipaksa oleh anak bongsu ummi.

Demi melayan karenah anak-anak, RBB membelikan sangkar besar untuk meletakkan anak-anak kucing tersebut, supaya tidak terlanggar setiap kali kami mengeluarkan kereta daripada porchnya. Bermula daripada situ, 4 ekor kucing itu telah menjadi sebahagian daripada keluarga kami. Daripada kucing-kucing mentah membesarlah adik beradik kucing itu menjadi kucing dewasa. Namun tidak pulak dia mendatangkan masalah kepada kami kerana setiap kali membuang najisnya , kucing-kucing itu akan keluar ke halaman kami yang luas.

Tetapi hari ini sebaik umi selesai memasak di dapur (aktiviti yang jarang-jarang umi lakukan apabila umi bekerja) umi dapati salah seekor daripada kucing-kucing itu telah terbaring di sisi katil bilik tidur umi. Badannya basah dan masih panas lagi bila umi cuba mengalihkannya..

James (panggilan untuk kucing itu) tidak bergerak pun bila umi cuba mengejutkannya..Memang sah james telah tiada lagi..Sebak rasanya melihat dia yang telah kami pelihara sedari kecil tiba-tiba tidak bergerak lagi...hilang sudah sesuatu yang telah menjadi sebahagian daripada kami.. Umi amat terasa kehilangannya...

Buat James...pemergianmu kutangisi...kedatangan mu mengajar ummi erti kasih sayang daripada seorang insan seperti ummi kepada seekor haiwan seperti dia...Kasih sayang yang dibekalkan oleh Dia pencipta kita...